دستگاه جوجه کشی

بیماری نیوکاسل ( ND ) یک عدد از مهم‌ترین بیماری هایی می‌باشد که طیور و سایر دسته های طیوران را سرگرم نموده و تهدیدی جهانی برای صنعت طیور در سراسر دنیا می‌باشد . ویروس های مشخصی ، ادله پیدایش این بیماری میباشند .
مدل نخستین پارامیکسوویروس طیوران ( AMPV – 1 ) از جمله کارداران پیدایش این بیماری می باشند . این ویروس از جنس Avulavirus می‌باشد که در ذیل خانواده Paramixovirinae و خانواده Paramixoviridae قرار می گیرند .

گروه طیوران صنعت فاخته
ویروس واجد پوشش ، دربردارنده ژنوم سنس منفی RNA تک لایه ایی هست که نهایتا 15 کیلوبیس بوده و کدکننده RNA مستقیم ، RNA پلیمراز ، پروتئین های هماگلوتینین – نورآمینیداز ( HN ) پروتئین فیوژن ( F ) ، پروتئین ماتریکس ( M ) ، فسفوپروتئین ( P ) و پروتئین نوکلوئوکپسید می باشند .
این درحالیست که شدت و رنج اتفاق افتاد بیماری ، دست اندرکاران مختلفی چون سویه ویروس ، دسته پرنده و همینطور ، فاکتورهایی چون وضعیت تندرست همگانی پرنده ها ، بستگی دارد . جدایه های ویروس استدلال بیماری نیوکاسل ( NDV ) در 5 پاتوتیپ تقسیم بندی می گردند . توجه داشته باشید که پاتوتیپ های فوق ، با نشانه های بیماری فوق در جوجه های سرگرم ، دارای ارتباط می باشند .
Viscerotropic velogenic NDV : تولیدکننده بیماری وخیم و کشنده ایی هستند که ضایعات خون‌ریزی دهنده و برجسته ایی را در روده ساخت می کنند .
Neurotropic velogenuc NDV : قبلی از پیدایش نشانه های تنفسی و عصبی ، مسبب تلفات بالایی در گله ها می باشند .
Mesogenic NDV : تولیدکننده تلفات کم ، بیماری حاد تنفسی و همچنین ، آرم های تنفسی در برخی از پرندگان می باشند .
Lenthogenic NDV : باعث پیدایش بیماری های تنفسی ملایم یا این که نامشخص می شود .
Asymptomatic enteric NDV : ویروسی غیربیماری زاست که به رخ نخستین باطن روده ها نشر می شود .
ولی دقت داشته باشید که گروه های خاطره شده را نمی‌توان به راحتی از یکدیگر تفکیک نمود . این در حالیست که گزارشاتی مبنی بر مشاهده نشانه ها یاد شده در تیم های گوناگون ، منتشر گردیده هست . به اعتقادوباور بخش اعظمی از محققین ، بیماری نیوکاسل بدخیم ، فصلی بوده و سبب ساز پیدایش اپیدمی هایی در سراسر آفریقا ، آسیا ، آمریکای مرکزی و استرالیا می شود .
باتوجه به ضایعات اقتصادی بیماری نیوکاسل و تاثیرات آن بر تجارت جهانی ، رخداد این بیماری در طیور صنعتی را میتوان به OIE گزارش نمود .
باتوجه به مسادل یاد گردیده ، کنترل جهانی ND را تنها زمانی میتوان محقق نمود که همگی کشورها ، شیوع بیماری فوق در محدوده قلمرو خویش را به اداره های جهانی گزارش دهند .
پایه های ملکولی بیماری زایی به شکافت سکانس اسیدهای آمینه پروتئین فیوژن و همینطور ، بضاعت و توان پروتئازهای سلولی خاص در شکستن پروتئین فیوژن پاتوتایپ های مختلف ، بستگی دارااست . در خلال نشر ، قطعات ویروس بیماری نیوکاسل همراه با گلیکوپروتئین و همچنین F0 میباشند .
اعتنا داشته باشید که F0 به منظور ساخت حالات بیماری زایی ، باید شکسته گردیده و به F1 و F2 تبدیل گردد . آن نوع از ویروس هایی که در بخش های شکسته گردیده F0 دربردارنده اسیدهای آمینه منوبازیک هستند را غیربیماری زا می دانیم . چرا که این لایه ، تنها به آنزیم های تریپسین خارج سلولی شبه پروتئولایتیکی که درون سطوح غشای موکوسی ترشح میگردد ، اساسی می‌باشد . به این ترتیب ، پایین چنین حالتی ، بیماری فوق به رخ ناحیه ایی و سوای علامت ، باقی می ماند .
این درحالیست که سکانس های ویروس هایی با آمینواسیدهای دی بازیک در پروتئین فیوژن خود ، منجر پخش عمومی ویروس عامل بیماری نیوکاسل خراب می شوند .
تکنولوژی هایی زیرا بیولوژی ملکولی ، ما را قوی ساخته هست تا شعور بالاتری نسبت به بیماری زایی و خواص آنتی ژنی NDV دریابیم . از سوی دیگر ، تکنیک های بهبود یافته برای سکانس های نوکلوئوتیدی و همینطور ، در دسترس بودن اطلاعات سکانس های ویروسی بیماری نیوکاسل ، نتایج معناداری را در بررسی های فیلوژنیک ، ساخت خواهد نمود .

تنوع و گوناگونی ژنتیکی : تنوع ژنتیکی قابل توجهی در در میان ویروس استدلال بیماری فوق شناسایی شده می‌باشد . این درحالیست که بر اساس تحقیقات به عمل آمده ، ویروس ها ویژگی ها جغرافیایی ، آنتی ژنی و همچنین ، پارامترهای تمامی گیر شناسی خود را به اشتراک می گذارند .
چنین موردی به طور حتم ، در پردازش و بررسی کلیه گیر شناسی جهانی و پخش حوزه‌ ایی ND پرارزش خواهد بود . با محاسبه های نژادی ، این نکته را درخواهید یافت که در تاریخچه ND ، دو تفکیک کلیدی و دارای اهمیت روی داده می باشد .
یک عدد از تقسیم بندی ها ، سبب به ساخت دو کلاس یک و دو در مخزن اساسی این بیماری ( جور های وحشی آبزی ) گردیده می‌باشد . اخیرا و پس از ده سال 1960 میلادی ، چنین طبقه بندی هایی در صاحب خانه های ثانویه ( جوجه ها ) پدیدار گردیده می‌باشد .
کلاس دو شامل انواعی از گروههای ژنتیکی میشود که نشان دهنده وقوع افتاد در نواحی مختص ، توزیع موقت و همچنین ، ارتباطات در بین کلیه گیری های تعریف شده هست .
این گروهها مشتمل بر تمامی سویه های بدخیم شناخته گردیده ایی می باشند که مسئول شیوع پر سرعت الوقوع ND می باشند . اعتنا داشته باشیم که ژنوتیپ دو ، مشتمل بر ویروس هایی میباشد که در پرنده ها آبزی شکاری مقیم است . دیدنی آن که نسل بدخیم سویه های آندمیک استرالیایی در ژنوتیپ فوق قرار می گیرند . چنین ویروس های بدخیمی ، شباهت متعددی به آن مدل از عوامل بیماری زایی داراست که در استرالیا منجر بیماری آندمیک و بدخیم جوجه ها می گردد .
این درحالیست که در سال 1940 میلادی ، سویه های لنتوژنیک برای اولیه توشه در جوجه هایی در آمریکای شمالی یافت شد . این سویه ها ، در ژنوتیپ دو طبقه بندی میشوند . از این سویه ها در تهیه و تنظیم واکسن های زنده ( لاسوتا ، B1 ) به کارگیری شده می‌باشد . سویه های موسوم به VGGA نیز در به عبارتی تیم طبقه بندی میشوند .
بایستی این نکته را زمینه دقت قرار دهید که آیا استفاده از منش های کنترلی معقول می باشد یا این که خوبی . از سوی دیگر ، باید از بیماری پرنده ها کلیدی پیشگیری نموده و تعداد چنین پرندگانی را کاهش دهیم . با استفاده از سویه های مختلف واکسن های زنده یا غیرفعال می توان به درجاتی از حفاظت درمقابل بیماری ND دست یافت . واکسیناسیون ، با تولید جواب آنتی بادی محلی یا عمومی یا هردو ، پرندگان حیاتی درمقابل این بیماری را حفاظت می کند .
این درحالیست که به کارگیری از ویروس زنده ضعیف شده در سطوح موکوسی ، سبب ساخت ایمنی سیستمیک و همچنین ، محلی خواهد شد . به این ترتیب ، واکسیناسیون پرندگان مامان با واکسن های غیرفعال ، باعث بروز ایمنی همگانی همراه با حفاظت محلی کم می گردد .
برخی از محققین بر این باورند که ایمنی موکوسی ضد ویروسی به انواعی از آنتی بادی های محلی بستگی دارا‌هستند که از سطوح گوناگون اپیتلیوم ، به باطن سطوح موکوسی رانده می شوند .
در بیشتر موارد ، IgA به فیس محلی ساخت شده و از شیوه سطح ها اپیتلیال انتقال می یابد . ایمنوگلوبولین فوق ، واجد نوعی اجزای ترشحی می باشد که خنثی کننده فعالیت های ویروسی است . در مواردی هم ، گزارشاتی مبنی بر عمل محدودسازی چنین ترشحاتی در برابر ویروس ها ، منتشر گردیده میباشد . اما این نکته را به خاطره داشته باشید که این ترشحات ، بضاعت و توان پرهیز از افزایش و همینطور ، انتشار ویروسی پس از بروز درگیری های موکوسی را ندارند .
این نکته به اثبات رسیده هست که سویه های B1 ، LaSota ، VG/GA سطح ها بالاتری از IgA را منتقل میکند . بر شالوده نتایج تحقیقات به عمل آمده ، سویه های VG/GA ، پس از واکسیناسیون ، با به کارگیری از RT-PCR ، در مجاری تنفسی و روده ایی شناسایی شده اند . این درحالیست که به حیث می برسد چنین سویه هایی تمایل متعددی به حضور در روده ها دارا هستند .

خطوط مشی متفاوت : برخی از کشورها ، راه و روش ریشه کنی این بیماری را با استفاده از کشتار ناخواسته طیوران مریض و همینطور ، فنا محصولات مرتبط با آن ها پذیرفته اند . یک سری از کشورها نیز ، کاربرد واکسن های زنده خاص لنتوژن را مجاز می داند و در مواردی هم ، از واکسن های زیاد قدرتمند تر به کار گیری می کنند .
این درحالیست که در بعضا کشورها نیز ، چرخش دوچندان بدخیم این بیماری ادامه دارااست . چرا که چنین کشورهایی در تلاشند تا با واکسیناسیون پرنده ها ، از چرخش ویروس فوق ، خودداری به کار آورند .
سویه هایی از ویروس بیماری نیوکاسل که در واکسن های زنده تجاری موضوع به کار گیری قرار گرفته اند ، در سه گروه طبقه بندی میشوند : گروهی که فاقد آرم و علائم یگانه می باشند زیرا VG/GA و V4 . واکسن های لنتوژنیک نظیر B1 ، LaSota ، F و از سوی دیگر ، واکسن های منوژنیک چون Roakin ، Muktswar و Komarov .
انقطاع نمودن چنین سویه ها از یکدیگر به فاکتورهایی چون تعیین ، کلون کردن و همچنین برآورد معیارهای متفاوتت در تولید و بکارگیری آنان گشوده می‌شود .
کلیه ویروس های واکسن مزوژنیک ، واجد دو جفت اسیدآمینه پایه در شکافت بخش F0 بوده و اندازه ICPI آنان در حدود 1 .4 می باشد . اکثر ویروس واکسن های زنده در حفره آلانتوئیک تخم مرغ های واجد جنین رشد می نمایند . این درحالیست که بر اساس برآوردهای رخ گرفته ، بعضی از سویه های مزوژنیک ، به سیستم های گوناگون کشت بافتی عادت کرده اند . از سوی دیگر ، رئیس چنین واکسن هایی هم هم به فیس منحصربه‌فرد و هم گروهی می باشد .

واکسن های کشته توانمند : چنین واکسن هایی از مایع آلانتوئیکی حاصل می شوند که فاقد بیماری زایی است . چنین واکسن هایی با روغن های ارگانیک یار می شوند . بدین ترتیب ، چنین واکسن هایی ، گران خیس از واکسن های زنده خواهند بود .
در روند تنظیم واکسن های غیرفعال ، هر دو سویه بدخیم و لنتوژنیک موضوع به کار گیری قرار گرفته اند . ولی از منظر در دست گرفتن حالت ایمنی ، استعمال از سویه های لنتوژنیک مطلوب تر می‌باشد چرا که در موارد دیگر ، مقادیر بالایی از ویروس های بدخیم مورد استعمال قرار می گیرند و ذیل چنین شزایطی ، امکان عدم سرکوب ویروس ها و همینطور ، آلودگی های بعدی وجود خواهد داشت .
مقادیر بالای ویروس به منظور تولید واکسن نیرومند ، از اهمیت فراوانی برخوردار می باشند چرا که پس از تهیه واکسن طیور ، هیچگونه تکثیری در ویروس ها روی نخواهد بخشید . بر اساس تجربیات به دست آمده ، با به کارگیری از سویه Ulster 2c میتوان به تیترهای بالایی دست یافت . این درحالیست که برخی از واکسن های تجاری غیرفعال با استعمال از بذر سویه های B1 ، LaSota یا این که F به دست آمده اند .
به کارگیری از تزریق عضلانی یا این که زیرجلدی به پرنده ها ، این اطمینان را ایجاد خواهد نمود که هر پرنده ، دوز استاندارد و مناسبی را به صورت منحصر ، اخذ کرده میباشد .
مدیریت مطلوب برنامه های ایمنی سازی طیوران در برابر بیماری نیوکاسل که با استفاده از واکسن های زنده و همینطور ، غیرفعال روغنی رخ می پذیرد ، عموما سبب ساز بالا رفتن تیترهای آنتی بادی سرم طیوران در بازه بازه های طولانی خیس خواهد شد . از سوی دیگر ، در صورتیکه بازه پروسه ایمنی سازی پرنده ها کوتاهتر گردد ، ویروس کمتری نیز در تالار رشد ، منتشر خواهد شد .
این در حالیست که می بایست پرنده ها را با مقادیر بالاتری از ویروس معضل بخشید تا بتوان نشانه ها بالینی بیماری را مشاهده نمود . بر شالوده گزارشات منتشر گردیده ، تیم های متفاوتی با ژن HN ایمنی زا می باشد . چنین تیم هایی در ترکیب با آبله ماکیان ، ویروس واکسینیا ، آبله کبوتر یا این که هرپس ویروس بوقلمون ، به فعالیت برده می شوند .
این در حالیست که در اکثری از متن ها علمی ، به کار گیری از این ناقلین ، واکسن و تکنولوژی دارای ربط با آن ها در طیور صنعتی را ، منوط به عدم تاثیرات آن ها بر ایمنی مادری می داند اند .
به هرحال ، توان چنین واکسن هایی در مهیا نمودن حفاظت های محلی ( همانند حفاظت جزئی نای ) کمتر از مقداری هست که با واکسن های زنده NDV موسوم به دست می آمده میباشد . نکته ایی که به طور حتم ، بایستی مد حیث قرار گیرد .

 تنظیم و ترجمه :علیرضا گائینی ، دانشجوی رشته دکترای دامپزشکی